Στο βάθος το κτήριο που σώζεται και σήμερα, το οποίο στέγασε για 25 χρόνια το ιστορικό ξενοδοχείο “Πάμισος” των αδελφών Χρόνη. Λειτούργησε για πρώτη φορά το 1903, τις ημέρες που ξεκινούσε το πανηγύρι και διαβάζουμε στο “Θάρρος”: “Απαστράπτον εκ καθαριότητος ήνοιξε τας πύλας νέον ξενοδοχείον ύπνου και φαγητού ο “Πάμισος” παρά τη κάτω πλατεία και εν τη οικία Παν. Μπουγέα.

Πρώτην ήδη φοράν οι Μεσσήνιοι αποκτώσι εν τη πόλει των τοιούτον ξενοδοχείον αντιπροσωπεύον επαξίως την πόλιν αυτών.

Εν αυτώ ευρίσκει τις καθαριότητα άμεμπτον και υπηρεσίαν ανελλιπή.

Οι ρέκται και φιλοπρόοδοι κ. κ. αδελφοί Κ. Χρόνη το ξενοδοχείον αυτών επιπλώσαντες με όλως καινουργή έπιπλα εκ των εν Αθήναις καταστημάτων των αμιλλωμένων προς τα Ευρωπαϊκά, κατέστησαν τούτο ισάξιον των εν Καλάμαις, Πάτραις κλ.

Κατά την πανήγυριν της Μεσσήνης εν τω άνω ξενοδοχείω διατίθενται ιδιαίτερα διαμερίσματα δ’ οικογενείας”.

Το ξενοδοχείο όμως μεταφέρθηκε το 1929 σε παρακείμενη οικοδομή στη (σημερινή) οδό Γαργαλίδη και διαβάζουμε στις αρχές Σεπτεμβρίου στη “Σημαία”: “Το υπό τον τίτλον ο “Πάμισος” λειτουργούν από 25ετίας εν Μεσσήνη και εν τη κεντρική πλατεία ξενοδοχείον και εστιατόριον ανακαινισθέντα τελείως μετεφέρθησαν από 1ης Σεπετεμβρίου εις την παρακείμενην νεόδμητον οικίαν κ. Γαργαλίδου”.

Το κτήριο που φαίνεται δεξιά του έχω την αίσθηση πως είναι αυτό το οποίο εδώ και δεκαετίες στεγάζει το εστιατόριο Δημόπουλου.

Ακριβώς βορειότερα το κτήριο με την ταράτσα και τα “αρχαιοπρεπή” προστατευτικά αν δεν με απατά η μνήμη μου υπήρχε μέχρι τη δεκαετία του 1960 (χωρίς τον “οντά” της φωτογραφία που πρέπει να έβγαινε μέσα στην πλατεία, εκτός και η φωτογραφική τεχνολογία της εποχής παραμόρφωνε τις διαστάσεις στο χώρο.

Δίπλα του βορειότερα επί της πλατείας διακρίνεται καφενείο με τραπεζάκια έξω και σκίαστρο (… διαχρονική αξία η επ’ αμοιβή κατάληψη δημοσίου χώρου) και

εμπορικό κατάστημα εποχής με δυσδιάκριτο όνομα.

Δεκτή πάσα βοήθεια και διόρθωση στις αναγνωρίσεις και τις μνήμες…