Από τις σημαίνουσες πολιτικές προσωπικότητες που πέρασαν από το Νησί ήταν και ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου. Ο οποίος μίλησε τις παραμονές του δημοψηφίσματος του 1924 από το ξενοδοχείο «Πάμισος» σε πολυπληθή συγκέντρωση. Η σχετική περιγραφή από το «Θάρρος» στις 28 Απριλίου 1924 έχει ως εξής:

«Εν Μεσσήνη ανέμενε τον κ. πρωθυπουργόν αποθεωτική υποδοχή. Ολόκληρος ο πληθυσμός της γείτονος είχε συρρεύσει εις τον σιδηροδρομικόν σταθμόν μετά της φιλαρμονικής, μούσκουλα ερρίπτοντο, οι κώδωνες των ναών ήχουν χαρμόσυνα. Πανζουρλισμός ως έφθασε το τρένο το φέρων τον κ. πρωθυπουργόν όστις κατέρχεται συνωδευόμενος υπό του δικηγόρου κ. Δ. Κάβουρα και πλείστων άλλων πολιτευτών. Ο κ. Παπαναστασίου κυριολεκτικώς αρπάζεται υπό του λαού και φέρεται εις τας χείρας. Η τεράστια διαδήλωσις καταπλήσσοντας εις όγκον, φθάνει εις την κεντρικήν πλατείαν, ένθα μοναδικαί εκδηλώσεις αναμένουν τον κ. Παπαναστασίου. Τον κ. πρωθυπουργόν προσφωνεί ο δικηγόρος κ. Παπαγιανόπουλος (δυσανάγνωστο το όνομα)) από του εξώστου του ξενοδοχείου «Πάμισος» ενώ ο λαός κάτω επευφημεί.

Αποκατασταθείσης σχετικής ησυχίας ο κ. πρωθυπουργός ομιλεί προς τον Λαόν. Η μεγάλη, λέγει, λαϊκή επανάστασις, την οποίαν επόθη εν ή ψυχή μου και δια την οποίαν ηγωνίσθην, συνετελέσθη. Και η Επανάστασις αυτή λέγει ότι η Ελλάς δεν είναι τιμάριον κανενός κόμματος, ούτε είναι δυνατόν πλέον τους Ελληνας να χωρίζουν τα πάθη. Εκθέτει κατόπιν εν μέσω πρωτοφανούς λαϊκού ενθουσιασμού το δημοκρατικόν πρόγραμμα, τους σκοπούς της Δημοκρατίας, τονίζει το καθήκον των πολιτών εκείνων οίτινες αγαπούν την Πατρίδα, αποκαλύπτει ολόκληρον το φθοροποιόν έργον της Δυναστείας των Γλύξμπουργκ, κατά του οποίου οι Δημοκρατικοί ηγωνίσθησαν δια να σώσουν τον Λαόν και να αποτρέψουν τας μεγάλας εθνικάς συμφοράς.

Καθ’ όλην την διαδρομήν μου εις Πελοπόννησον, μόνον εις ένα σταθμόν, εξακολουθεί ο κ. πρωθυπουργός, ήκουσα τρεις ανθρώπους που είπον όχι. Εσταμάτησα και τους ηρώτησα διατί λέγουν όχι. Τους προεκάλεσε να συζητήσωμεν το πράγμα με απλότητα και ειλικρίνειαν. Και δεν μου είπαν απολύτως τίποτε. Αλλά τι θα ημπορούσαν να μου είπουν; Η Ελλάς κατεστράφη διότι το συμφέρον ενός ανθρώπου ετέθη υπεράνω του λαϊκού, του γενικού συμφέροντος. Και ο Ελληνισμός, έχασε τα παιδιά του εις τον Σαγγάριον και τα χρήματά του, ολίγον δ’ ακόμη και την εθνικήν του τιμήν, διότι ένας άνθρωπος ήθελε να εξυπηρετήση τα σχέδιά του. Βλέπετε πόσον οι ολίγοι εναπομείναντες Βασιλικοί φοβούνται την αλήθειαν, πως δεν έχουν να παρατάξουν κανένα επιχείρημα. Αλλά δια να λείψουν αυτά πρέπει την Κυριακήν να σηκωθεί όλος ο λαός δια να προστατεύσει την ελευθερίαν του, το μέλλον αυτού και των παιδιών του, ψηφίζων υπέρ της Δημοκρατίας.

Αυτή η επιβλητική σας συγκέντρωσις, αυτός ο άδολος ενθουσιασμός σας με ενισχύουν σε ό, τι πιστεύω και έκαμα δια να ζήση η Ελλάς χωρίς τυράννους και εκμεταλλευτάς, χωρίς απομυζητάς του αίματος του λαού.

Ζήτω η Ελληνική Δημοκρατία.

Ζήτω ο λαός της Μεσσήνης

Τι έγινε τότε είναι αδύνατον να περιγραφή. Με φρενίτιδα ο Λαός επανέλαβε την ζητοκραυγήν υπέρ της Δημοκρατίας είτα δε υπό τας αυτάς εκδηλώσεις προέπεμψε τον κ. πρωθυπουργόν μέχρι του σιδηροδρομικού σταθμού.

Η φέρουσα τον κ. πρωθυπουργόν αμαξοστοιχία ανεχώρησε την 7ην μ. μ. δια Τρίπολιν υπό τας ζητοκραυγάς εκατοντάδων πολιτών εκ Καλαμών και Μεσσήνης»

Περισσότερα για την κυβέρνηση Παπαναστασίου στο σύνδεσμο