Πανηγύρι Μεσσήνης, 1843
Περί εμποροπανηγύρεων ο λόγος.
Όπως γράφει ο Ηλίας, το πανηγύρι του Νησιού (έδρα του Δήμου Παμίσου), γινόταν αρχικά στις 23 Αυγούστου οπότε εορταζόταν η Απόδοση της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και οι καλόγεροι του μοναστηριού του Βουλκάνου είχαν κατεβάσει την εικόνα της Παναγίας στο μετόχιο του μοναστηριού στο Νησί όπου και εορταζόταν η Απόδοση της γιορτής του Δεκαπενταύγουστου. Το πανηγύρι σιγά σιγά γινόταν εμπορικό και αύξανε σταδιακά τις ημέρες λειτουργίας του. Ομοίως εμπορικό πανηγύρι άρχισε να γίνεται και στο χωριό Ναζήρι, έδρα του Δήμου Εύας,στις 29 Αυγούστου (Αποκεφάλιση Αγίου Προδρόμου και Βαπτιστού Ιωάννη) . Λόγω του γεγονότος ότι στο δεύτερο δεκαπενθήμερο του Αυγούστου κυριαρχούσε ο τρύγος της σταφίδας και το μάζεμα των σύκων οι αγρότες και απασχολημένοι ήταν στα κτήματα, και δεν είχαν ακόμη εισπράξει χρήματα από την πώληση της σταφίδας και των σύκων. Έτσι δεν είχαν χρόνο και χρήματα για να κάνουν τις απαραίτητες αγορές – εφόδια για τον επερχόμενο χειμώνα σε αυτά τα δύο εμπορικά πανηγύρια. Έτσι το πανηγύρι του Μελιγαλά (7-8 Σεπτεμβρίου) παρουσίαζε μεγαλύτερη εμπορική κίνηση. Για αυτούς τους οικονομικούς λόγους και με την ευκαιρία της αλλαγής του ημερολογίου το Ναζηρέικο πανηγύρι μετακινήθηκε στις 13, 14 και 15 Σεπτεμβρίου (Ύψωση του Τιμίου Σταυρού). Αμέσως μετά το Νησιώτικο μετακινήθηκε στις 20-28 Σεπτεμβρίου μαζί με την κάθοδο και παραμονή επί 9ήμερο της εικόνας της Παναγίας του Βουλκάνου στο Νησί που είχε μετανομαστεί πλέον σε Μεσσήνη. Έτσι το Ναζηρέικο πανηγύρι βρέθηκε εγκλωβισμένο ανάμεσα σε δύο κοντινά τοπικά και χρονικά εμπορικά πανηγύρια του Μελιγαλά και της Μεσσήνης και ταυτόχρονα με αυτό της Κυπαρισσίας. Και τα τρία αυτά εμπορικά πανηγύρια (Μελιγαλά, Κυπαρισσίας, Μεσσήνης) γίνονταν σε πόλεις με μεγαλύτερο πληθυσμό σε σχέση με το Ναζήρι και με το πλεονέκτημα μετακίνησης εμπόρων και επισκεπτών με το τρένο καθώς είχαν σιδηροδρομική σύνδεση. Έτσι η εμπορικότητά τους εκτινάχθηκε στο μέγιστο ενώ το εμπορικό πανηγύρι του Ναζηρίου ( Εύας) άρχισε να φθίνει στο τέλος του Μεσοπολέμου και αφού μεσολάβησε ο πόλεμος 1940-41 και η Κατοχή, έπαψε να τελείται ως εμπορικό πανηγύρι. Υπάρχουν όμως ακόμη και σήμερα στην Εύα, δίπλα στον δημόσιο δρόμο οι κλειστοί χώροι και κτίρια (μπεζεστένια) όπου γινόταν μέρος του εμπορικού πανηγυριού, καθώς και οι μνήμες και αφηγήσεις των παλαιότερων κατοίκων του χωριού, σχετικά με την τέλεση του εμπορικού πανηγυριού.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ Ο Δήμος Εύας σχηματίσθηκε το 1835 με έδρα το Ναζήρι. Το 1840 ενσωματώθηκε σε αυτόν ο Δήμος Τρίκκης και διατηρήθηκε ως έδρα το Ναζήρι. Η έδρα του δήμου μεταφέρθηκε το 1867 στην Ανδρούσα και το 1868 στο Καρτερόλι. Το 1879 η έδρα μεταφέρεται και πάλι στην Ανδρούσα μέχρι τη διάλυση των δήμων…
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ Αλέκο, συγνώμη που δεν είδα γρηγορότερα το ερωτημά σου. Ήδη όμως σου το απάντησε ο Ηλίας. Το Ναζήρι ως έδρα του δήμου Εύας ήταν από το 1835 έως το 1867. Το 1867 για ένα χρόνο γίνεται έδρα του δήμου Εύας η Ανδρούσα και την επόμενη χρονιά 1868 η έδρα του δήμου μεταφέρεται στο Καρτερόλι έως το 1879. Το 1879 ξαναγίνεται έδρα του δήμου η Ανδρούσα έως το το 1912 που καταργούνται οι δήμοι και δημιουργούνται οι κοινότητες. Όσο διαρκεί η βασιλεία του Όθωνα κυριαρχεί ο Παναγιώτης Παπατσώνης ως δήμαρχος Εύας και η έδρα βρίσκεται στο Ναζήρι. Στη συνέχεια λίγο μετά την έξωση του Όθωνα ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος ως πρωθυπουργός και ταυτόχρονα υπουργός εσωτερικών εκλεγμένος πάντα ως βουλευτής επαρχίας Μεσσήνης και πολιτικός αντίπαλος του Παπατσώνη, μεταφέρει με δικές του αποφάσεις (ΦΕΚ) την έδρα στην Ανδρούσα το 1867 και το 1879 καθώς ο ίδιος διατηρούσε ιδιαίτερους οικογενειακούς δεσμούς με την Ανδρούσα.
Προβολή Σχολίων