ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

Μίσασε ο Ιούνιος και προχωράει για τα καλά… Και γω είχα ξεχάσει πως σε λίγο τα σχολεία θα κλείσουν και πολλά παιδιά θα πάνε διακοπές και θα ξαναγυρίσουν στα θρανία, αλλά της Γ΄Λυκείου θα πάρουν τους ελέγχους και τα απολυτήρια και θα ξεκινήσουν γιά μιά καινούρια ζωή, σε σχολές πιά τα πιό πολλά, από το Σεπτέμβρη !!!! Όμως τότε δεν το ξεχνάγαμε ούτε μιά στιγμή όλοι μας….Τότε, εννοώ όταν ήμασταν μαθητές, σε όλες τις τάξεις, αλλά ιδιαίτερα στη ΣΤ’ !!!!! Μιά-μιά μετράγαμε τις μέρες ανυπόμονα και αν ήταν δυνατόν θα τις σπρώχναμε !!! Ανοίγω το άλμπουμ με τις ασπρόμαυρες φωτό και ξαναγυρίζω πίσω, ευγνωμονώντας τον εφευρέτη της φωτογραφίας, καθώς και τη συμμαθήτρια Καυκά Ευγενία, ώρα της καλή, που είχε αποκτήσει φωτογραφική μηχανή και αποτύπωσε στο χαρτί τα χρόνια εκείνα, τις ιδιαίτερες εκείνες στιγμές.

Ήταν μετά τη φωτογράφιση όλης της ΣΤ΄ μαζί με τη Διευθύντρια και αρκετούς καθηγητές, μπροστά από την είσοδο του σχολείου, από επαγγελματία νομίζω. Και θυμάμαι και χαζεύω και συγκινούμαι και δε χορταίνω να μας βλέπω όλους μαζί. Λες και ήταν χθες, όλοι χαρούμενοι που τελείωσαν τα μαθήματα, φωτογραφιζόμασταν την ημέρα εκείνη κρατώντας και τις ταλαιπωρημένες τσάντες, που γράψαμε επάνω στις μπροστινές 5 τη λέξη «Τ Ε Λ Ο Σ» και που τις…σουτάραμε γυρνώντας στα σπίτια μας, που τώρα θα θέλαμε να τις κρατήσουμε πάλι.

Οι άλλες φωτό είναι μέσα στην τάξη και στο πίσω προαυλιάκι του σχολείου, προς W.C. !!!!! , μιας και τα 19 παιδιά της ΣΤ΄ Πρακτικού, (10 αγόρια και 9 κορίτσια), μας είχαν …χώσει σε μια «καμαρούλα μιά σταλιά 2χ3», που λέει και το τραγούδι, πίσω από το κυλικείο του σχολείου. Ένα παράθυρο μόνο είχε !!!! Κάποιες, πιστές στους νόμους, φοράμε ακόμα την άσπρη κορδέλα και όλες το «σήμα» !!!!! Ναι το «σήμα», που έδειχνε πως ήμασταν μαθήτριες και μαθητές και που πολλοί αποβλήθηκαν από τα μαθήματα γιατί είχαν ξεχάσει να το φορέσουν !!!! Το κράτησε κανένας ;;; Εγώ μόνο την ποδιά μου κράτησα και τώρα μου μισομπαίνει μόνο το ένα μανικάκι !!!!!!

Στην τελευταία φωτο έχω προσπαθήσει ανεπιτυχως να τη φορέσω στη συνάντηση του 2003 !!! Όμως ο συμμαθητής μας έως τη Γ΄ Πετρουλάκης Κώστας, κράτησε ένα από όλα τα σήματα που κατά καιρούς φορέσαμε και το φωτογράφισα για εσάς !!!!! Το δάχτυλο περνάει πάνω από όλα τα πρόσωπα χαϊδεύοντας τα.

Τώρα 4 συμμαθητές έχουν φύγει, μα δεν μπορούν να ξεκολλήσουν, να σβήσουν από το χαρτί. Εδώ μέσα και στο μυαλό θα υπάρχουν πάντα !!!

Σε μία φωτό ο Δημήτρης ο Ζέππος, —πως να τον πεις συγχωρεμένο ;;— μεθυσμένος από τη χαρά τραγουδάει.

Ποιό τραγούδι άραγε;;

Ποιός θυμάται ;;; Μήπως «Το άγαλμα» ;; Μήπως «Το παλιό ρολόϊ» ;;; ή τάχα «Το Χριστινάκι» ;;; Αγαπημενα μας όλα…Της εποχής μας…Στην εκδρομή την πενθήμερη τους «αλλάξαμε τα φώτα» !!!

Αχ βρε συμμαθητές γιατι βιαστήκαμε να βγούμε από το προαύλιο εκείνο ;;;

Γιατί δε μείναμε έτσι γιά πάντα ;;;

Τόσο χαρούμενοι, τόσο δεμένοι, τόσο αγαπημένοι, «τόσο

νέοι, τόσο ωραίοι, τόσο αγνοί » ;;;

(Δίπλα στις φωτό αν τις ανοίξετε, έχω γράψει τα ονόματα).