ΠΑΣΧΑ ΑΠΟΓΕΥΜΑ Ή ΔΕΥΤΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ ΚΑΨΙΜΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΜΕΣΣΗΝΗΣ
ΚΑΠΟΥ ΤΟ 1990?
ΤΟ ΘΥΜΑΤΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ?

Σταύρος Καλογερόπουλος

Νικόλαος Ρούτσης Ναι Σταύρο το θυμάμαι και εγώ και όχι μόνο το θυμάμαι αλλά ήμουν και ο παρουσιαστής αυτής της εκδήλωσης. Αλλά πίστεψέ με μεγαλύτερο τρόμο και περισσότερο φόβο στη ζωή μου δεν έχω νοιώσει. Και εξηγούμαι. Όπως έλεγα τα της ιστορίας της σαΐτας και για το κάψιμο του Ιούδα, στα δεξιά μου καθόταν ένας μεγαλομένος άνθρωπος, που δεν τον γνώριζα και στα αριστερά μου ο τότε αντιδήμαρχος πολιτισμού κ. Γεωργούλιας Παναγιώτης. Και ενώ λοιπόν όπως προανέφερα, έλεγα αυτά τα ιστορικά για τα γεγονότα που διεδραματίζονταν, ακούω ένα εκκωφαντικό θόρυβο, ένα τρομερό κρότο στη δεξιά μου μεριά. Τι είχε συμβεί. Ο μεγαλομένος αυτός άνθρωπος, κρατούσε στο δεξί του χέρι ένα δυναμιτάκη, το οποίο δεν πρόλαβαι να πετάξει,αφού προηγουμένως το είχε ανάψει, με τραγικό αποτέλεσμα να χάσει τη δεξιά του παλάμη και να μεταφερθεί επειγόντως στο νοσοκομείο. Φυσικά φαντάζεσθαι τι θα είχε συμβεί, αν κρατούσε το δυναμιτάκη αυτό με το αριστερό του χέρι.
Το χέρι αυτό που σας γράφει τώρα φυσικά και δεν θα υπήρχε.
Τραγική ειρωνεία, την οποία έμαθα εκ των υστέρων, ο άνθρωπος αυτός που έχασε το χέρι του, ήταν ο άνθρωπος που είχε φτιάξει τον Ιούδα και ο καλύτερος στο να τους φτιάχνει και ο οποίος είχε φτιάξει πάρα πολλές φορές. Δεν ενθυμούμαι το όνομά του πάρα μόνο τον τόπο καταγωγής του, ήταν από την Εύα Μεσσήνης.
Έτσι για την ιστορία.

Νικόλαος Ρούτσης
Στο Ναζήρι (Εύα) έκαιγαν τον Ιούδα. Αυτό δεν ήταν στα έθιμά μας, παρά μόνον ο σαϊτοπόλεμος,αλλά εκείνη τη χρονιά, το Πάσχα, θέλοντας να επειτήνει το έθιμο του σαϊτοπόλεμου ο τότε δήμαρχος Παύλος Πτωχός, κάλεσε αυτό τον άτυχο άνθρωπο να μας φτιάξει και μας τον Ιούδα, με κατάληξη αυτό που προανέφερα. Έκτοτε δεν έχουμε κάνει πάλι το έθιμο, το κάψιμο του Ιούδα.