Μάης τού 1955, στη Μεσσήνη…
» Τους μήνες που δεν έχουν ρο,/στο φα’ί’ σου πιες νερό!» έλεγε ο Πατρίκης Πέτρος και νοιαζότανε να πουληθεί «μονοτάρικο» το κρασί, που παρέμενε στην αποθήκη, ενώ στ’ αμπέλια είχαν πια δέσει οι νέοι καρποί…

Πρώτα γινόταν με περίσκεψη η δοκιμή, κι αν άρεσε, κλεινόταν η συμφωνία με τον ταβερνιάρη (πόσο θέλεις, πόσα δινεις κλπ) εκεί στο θαμπό ημιυπόγειο, δίπλα στη σημερινή περιπατητική οδό Ερμού…

Έπειτα οριζόταν το πότε το κρασί από ένα περίπου 500άρι βαρέλι θα μεταφερόταν με το κάρο και τ’ ασκιά τού Φαρμάκη( στης αγοράς το κρασοπουλειό.
Ερχόταν ο καροτσιέρης στην αποθήκη με τα κρασοβάρελα και μαζί με τον ανασκουμπωμένο  παραγωγό γέμιζαν τα δερμάτινα δοχεία, τα σφιχτόδεναν και τα μετέφεραν στο χώρο τού υποτυπώδους » μαγέρικου».
Εκεί στο τέλος τής διαδικασίας γεύεται η παρέα το «γιοματάρι» – πιθανώς ξεροσφύρι – μαζί με τον Σταύρο Αλμπάνη, που το υπαλληλίκι – δηλωτική η γραβάτα! ) τον καθιστά ιδιαίτερα καλοδεχούμενο θαμώνα του οικείου χώρου, θεωρώντας τον και
εμπιστεύσιμο γευσιογνώστη !
Στο απέριττο τραπέζι περιμένουν το τσέπωμα τα χρήματα της συναλλαγής.

Μια απλωμένη λαδόκολλα εκεί παραδίπλα ίσως να περιείχε έναν πρόχειρο μεζέ.

Στο βάθος η «νιφτήρα», για το αναγκαίο ξέπλυμα!

Περαστικός επαγγελματίας φωτογράφος απαθανατίζει το σύνηθες γεγονός.

Ε, να μην κερδίσει κι αυτός το κατιτίς του;

Υ.Γ. Αριστερά ο καροτσιέρης. (Πιθανώς ο Φαρμάκης’ δεν ξέρω το μικρό του όνομα) .

Στη μέση( με γραβάτα!) ο Στ. Αλμπάνης(θείος του ηθοποιού Περικλή)

Δεξιά (ανασκουμπωμενος) ο Πέτρος Πατρίκης,